Laadpas

De grootste gewenning is eigenlijk het feit dat je bij een elektrische auto niet meer na het tanken de shop binnen wandelt om af te rekenen, maar dat je aan een paal staat met een pasje te wuiven.

Laadpalen accepteren namelijk nauwelijks bankpasjes in een bankpas-terminal, laat staan dat er een shop in de buurt is waar je zo kan afrekenen.

Enig inzicht is dan toch wel nodig alvorens je met je elektrische auto voor de eerste keer ver wil rijden, en niet voor verrassingen wil komen te staan.

CPO en MSP

We beginnen al direct met twee afkortingen, want in het landschap van laadpalen heb je globaal 2 verschillende partijen.

De CPO of Charge Point Operator is de uitbater van een individuele laadpaal. Zo kan een lokale parkeergarage enkele laadpalen bezitten, en zijn zijn de uitbater van deze laadpalen. Zo kan ook je werkgever enkele laadpalen op zijn terrein hebben geplaatst, en wordt je werkgever uitbater. Ook bij de snelladers van FastNed en IONITY is het duidelijk dat FastNed en IONITY uitbaters zijn van hun laadpalennetwerk.

Daarnaast heb je de MSP’s of Mobility Service Providers. Dit zijn de uitgevers van laadpasjes, die vaak ook een laad-app op smartphone beschikbaar stellen. Zij maken afspraken met de Charge Point Operators over het tarief dat de CPO vraagt, en zorgen ervoor dat je met hun enkele laadpas of -app op meerdere laadpalen van meerdere CPO’s kan laden. Het is bij die MSP’s dat je soms ook abonnementen kan afsluiten waarbij je voor een maandelijkse abonnementsprijs goedkoper kan laden bij bepaalde CPO-netwerken. Zo krijg je bij aankoop van een Audi e-tron een jaar lang gratis toegang tot de e-tron Charging Service MSP die interessante tarieven bij IONITY levert.

Het kan soms zijn dat een bedrijf tegelijk CPO en MSP is. Zo kan je bij Shell en Total terecht voor een laadpas, maar baten ze ook een eigen netwerk van laadpalen uit.

Kan ik laden met mijn laadpas?

In 2021 is het al beter dan in 2017, maar er zijn nog momenten en regio’s waarbij je je zorgen moet maken of jouw laadpas wel zal werken bij de door jou gekozen laadpaal.

Sommige MSP’s hebben namelijk maar een beperkt aantal afspraken met CPO’s, waardoor je dus de onaangename ervaring kan hebben dat jouw laadpas van jouw MSP niet herkend wordt door de CPO van de laadpas waar je staat.

Gelukkig loopt die kans vrij terug als je een laadpas hebt van de meest uitgebreide MSP’s. Op laadpastop10.nl kan je bijvoorbeeld vrij eenvoudig zien op welke CPO netwerken welke laadpassen herkend worden. Daarmee kan je dan met een vrij gerust hart erop uit trekken met een Shell Recharge (vroeger NewMotion) pasje, waar men claimt toegang te geven tot meer dan 150.000 laadpalen in Europa.

Buitenland

Enige voorzichtigheid is geboden als je naar het buitenland gaat, of zelfs gewoon in Wallonië of Duitsland wil gaan rijden. Sommige laadpalen daar zijn onderdeel van CPO’s die niet zo progressief zijn, en nog altijd niet zijn aangesloten aan een grote MSP. Ook in Frankrijk is het soms koffiedik kijken of een laadpas wel ondersteund wordt. Kijk daarom goed op voorhand op de website van de MSP van je laadpas of er een laadpaal bij je bestemming is die ondersteund wordt.

Heel wat anders wordt het als je bijvoorbeeld naar het Verenigd Koninkrijk wil rijden en daar laden. Gelukkig zie je daar nu ook meer en meer snelladers van internationale netwerken zoals FastNed en IONITY, maar er zijn ook lokale netwerken van CPO’s die geen afspraken hebben met de Europese MSP’s. Er zijn ook Engelse MSP’s, maar hun laadpasjes zijn vaak niet gratis, en ook via hun app moet je vaak al een krediet opladen alvorens je er gebruik van kan maken.

Maar waarom dan niet gewoon PINnen?

Da’s een goeie vraag, en heeft meerdere oorzaken.

Ten eerste komt zo een PIN-automaat voor de CPO met een abonnementskost, en dat toestel kost ook wel wat. Daarnaast moet men een toestel voorzien dat tegen alle weersomstandigheden kan, en dan nog heb je vaak PIN-automaten die defect raken door het weer, en heb je een onderhoudsdienst nodig om deze defecten op te lossen.

Daarnaast weet je als CPO wel wanneer het laden start, maar niet wanneer het laden gaat eindigen, en aan welk bedrag. Je moet dus een hold van meerdere uren voorzien op de bankrekening van de klant ter waarde van het maximum bedrag wat de klant kan laden. En de lader is natuurlijk gedurende die periode niet beschikbaar voor andere klanten, dus hangt de PIN-automaat er nogal nutteloos bij.

Vroege laadwerken startten vaak ook met een beperkte groep van klanten, en RFID lezers zijn onderhoudsvrij. Zo kreeg je dus een netwerk van laadpalen met onderhoudsvrije RFID-lezers. Pas later volgde de noodzaak dat meerdere CPO’s de laadpassen van meerdere MSP’s konden herkennen. Sommige van die laadpalen kunnen met deze RFID-lezers ook NFC aan, waardoor je dus toch met een bankpas of smartphone kan PINnen.

Sleutelhanger

Soms zie je dat men ook sleutelhangers of druppels aanbied. Dat zijn eigenlijk laadpasjes waar al het overbodige plastic weg gelaten wordt, en de RFID chip in een kleiner formaat pasje past, die je aan je sleutels kan hangen.

Het principe is hetzelfde: je wuift de druppel voor de RFID lezer om het laden te starten of te stoppen.

Het voordeel is dat je je laadpas niet in de auto of in je portefeuille moet bewaren, maar gewoon altijd aan je sleutels hangt.